İnsanlık ölüyor kimse de ses etmiyor
Az önce annem odama geldi .Bugün pazarda bir çocuk bayılmış kimse de dönüp bakmamış .Kimisi saralı , kimisi coronalı demiş kimisi de üstü başı kirli aptal çocuğu diye yaklaşmamış. Tabi annemler de korkmuş korona falan dediklerinden .Ama yine de ben bu duruma epey bir içerledim. Bilmiyorum sağlıkçı ve insani duygularımın birleşmesiyle o an ben yardım ederdim dedim ve cidden ederdim de .
Sonuçta kimse korona olduğuna emin değil farklı bir şey olmuş olma umudu bile beni sanırım o hastanın yanında olmaya iterdi. Tamam hadi koronalı ise bu ne kahramanlık gösterisi mi ? diye düşünebilirsiniz ama tedbirimi aldığım sürece Rabbimin izniyle bir şey olmazdı . En azından küçük bir umut kırıntısına bile tutunurdum ben .İnsanlık ölmesin , merhametimizi yitirmeyelim; yardıma ihtiyacı olan kadına, çocuğa, yaşlıya sırt çevirmeyin. Örneğin bir kediye , köpeğe kapınızın önünde bir kap su koyun , biraz süt verin , sabah kalkıp kocaman GÜNAYDİN deyin.
Kendinize çok şükür bugün de yaşıyorum , aydınlık bir güne başladım deyin. Eviniz de hangi hayvan varsa yemini verin, saksınızda yetiştirdiginiz çiçeginiz varsa şarkılar eşliğinde su verin .Hayatı sevin , insanları sevin en önemlisi kendinizi sevin . Yalvarırım şu yaşanır şehri bari yaşanmaz yapmayın .
Birine küçük bir tebessüm edin .Cebinizden çıkmıyor , hayatınızdan bir şey eksiltmez ufacık bir gülümseme ya belki size yepyeni kapılar bile açar .Çok sevdiğiniz birini arayın sesini duyun , bir çocuğa güzel bir söz söyleyin çocuk olması da gerekmez en yakınınızda kim varsa ona bile söyleyebilirsiniz. Güzel sözün ısıtmadığı yürek yoktur.
Yeter ki karartmayın dünyanızı, öldürmeyin insanlığınızı lütfen sevin , sevilin , sevindirin umutla huzurla yeri geldiğinde hüzünle yaşamayı ögrenin
